Sepatutnya hari Jumaat ini adalah bahagia buat saya. Penghulu segala hari. Tentu dalam hari sebegini kita taknak buat onar sepanjang hari. Tapi amat menyedihkan bg saya krn makin sy diam...makin sy buat tidak tahu...makin sy cuba butakan mata hati sy...makin org lain menyibuk peribadi sy. Dengan siapa sy berkawan. Dengan siapa sy keluar. Sy buat apa. Sy hilang ke mana. Diri mereka yg menyibuk ttg peribadi sy, tidak tahu pun kisah kenapa, mengapa dan bagaimana sy dan dia semakin baik dan lebih baik dari dulu mungkin!
Sudah2lah bercakap ttg peribadi sy. Penat2kanlah mulut itu utk bercerita. Wahai wanita dr Kumpulan PNP yg nampak baik, nampak warak malah engkau juga nampak mulia. Tapi hati kau bersalut lumpur dan hanyir bagi sy. Maaf! Mungkin keji2 kata2 saya ini. Tapi saya rasa lagi keji org yg menjatuhkan hukum pada saya seorang tanpa tahu jln cerita yg sebenar! Diam lagi baik! Sy tak mungkin meraih simpati kali...w/pun dihati kalian tiada kesian buat sy.
Sbg manusia, sy tahu sy punya salah! Sy tahu juga sy punya silap. Sbb sy cuma manusia biasa. Cuma apa yg ingin sy tegaskan...sy tak pernah sesekali mcuit peribadi sesiapa! Mengapa kalian semua masih ringan mulut utk berkata2 mcm2 buat sy dan dia? Dan kesian pada org ketiga itu? Mmg dia bukan hak sy. Nampak salah bila sy dan dia berbaik. Malah rapat sekali. Ya! Mmg kami bersalah....tp org yg kamu ungkapkan kesian itu menjadikan sy dan dia mangsa pd keadaan.
Sy tahu waima perkara ini akan selesai dgn baik tidak lama lagi. Org ttp anggap sy bersalah! Salah sy cuma terlalu rapat dn baik dgn dia. Dan salah dia adalah kerana masih mjaga sy! Tp salah org ketiga yg org lain asyik ucap kesian tu....kalian x nampak kan! Sbb kalian x kenal dia! Dia lagi kejam krn membuatkan kami berdua mjadi mangsa keadaan dlm mcapai keinginan hidup dia.
Sy tahu saya ada salah. Sy tidak malu utk mengaku! Siapa yg patut kalian kesiankan bila perkara sebenar terbongkar? Kalian masih nk letakkan rasa kesian pada org ketiga yg mmg tak kesiankan langsung pada keadaan kami! Dia yg sy baik pun ada salah...dan dia telah menyesali perbuatan dia. Dia telah mohon maaf pada sy setahun dulu. Cukup2lah tu. Tutuplah kisah kami. Berhentilah bercakap ttg kami lagi. Mungkin ini pembalasan Allah buat dia. Dan Dia telah sedar...tp jgn terus2 mhukum sy yg menjadi mangsa pada 2 keadaan. Sy juga tahu bl semua ini selesai....ORANG TTP MELETAKKAN SALAH PADA SY...w/pun hakikat sebenarnya hny sy dan dia serta keluarga dia yg tahu.
Maafkan sy krn amat beremosi di Jumaat yg mulia ini. Sy telah penat mhadapi kata2 hina kalian buat sy. Seolah sy ini terlalu keji di mata kalian sdgkan sy hny mdiam di tempat sy. Setiap yg menaniayai sy pasti akan dapat balasan drNya. Bukan sy meminta...tp Allah akan mbalas...
Pandang la dgn senget2 mata kamu itu! Semoga kamu bahagia. Dan sy akan teruskn kehidupan sebegini. Andai jodoh kami ada sbg kawan teman dan sahabat....kami akan terus bersama. Untuk jodoh yg lebih dari itu...biarlah semuanya dengan ketentuan Allah. Sy tidak meminta krn sy tlh meminta sbl ini lagi. Tapi bukan rezki sy. Berlaku @ tidak jodoh itu...kamu semua tlh mjatuhkan hukum pada sy tnpa diadili! TERIMA KASIH UNTUK ITU.....semoga kalian bahagia memandangkan sy dgn pandangan yg hina dan menganggap sy adalah penyebabnya.
Sudah2lah bercakap ttg peribadi sy. Penat2kanlah mulut itu utk bercerita. Wahai wanita dr Kumpulan PNP yg nampak baik, nampak warak malah engkau juga nampak mulia. Tapi hati kau bersalut lumpur dan hanyir bagi sy. Maaf! Mungkin keji2 kata2 saya ini. Tapi saya rasa lagi keji org yg menjatuhkan hukum pada saya seorang tanpa tahu jln cerita yg sebenar! Diam lagi baik! Sy tak mungkin meraih simpati kali...w/pun dihati kalian tiada kesian buat sy.
Sbg manusia, sy tahu sy punya salah! Sy tahu juga sy punya silap. Sbb sy cuma manusia biasa. Cuma apa yg ingin sy tegaskan...sy tak pernah sesekali mcuit peribadi sesiapa! Mengapa kalian semua masih ringan mulut utk berkata2 mcm2 buat sy dan dia? Dan kesian pada org ketiga itu? Mmg dia bukan hak sy. Nampak salah bila sy dan dia berbaik. Malah rapat sekali. Ya! Mmg kami bersalah....tp org yg kamu ungkapkan kesian itu menjadikan sy dan dia mangsa pd keadaan.
Sy tahu waima perkara ini akan selesai dgn baik tidak lama lagi. Org ttp anggap sy bersalah! Salah sy cuma terlalu rapat dn baik dgn dia. Dan salah dia adalah kerana masih mjaga sy! Tp salah org ketiga yg org lain asyik ucap kesian tu....kalian x nampak kan! Sbb kalian x kenal dia! Dia lagi kejam krn membuatkan kami berdua mjadi mangsa keadaan dlm mcapai keinginan hidup dia.
Sy tahu saya ada salah. Sy tidak malu utk mengaku! Siapa yg patut kalian kesiankan bila perkara sebenar terbongkar? Kalian masih nk letakkan rasa kesian pada org ketiga yg mmg tak kesiankan langsung pada keadaan kami! Dia yg sy baik pun ada salah...dan dia telah menyesali perbuatan dia. Dia telah mohon maaf pada sy setahun dulu. Cukup2lah tu. Tutuplah kisah kami. Berhentilah bercakap ttg kami lagi. Mungkin ini pembalasan Allah buat dia. Dan Dia telah sedar...tp jgn terus2 mhukum sy yg menjadi mangsa pada 2 keadaan. Sy juga tahu bl semua ini selesai....ORANG TTP MELETAKKAN SALAH PADA SY...w/pun hakikat sebenarnya hny sy dan dia serta keluarga dia yg tahu.
Maafkan sy krn amat beremosi di Jumaat yg mulia ini. Sy telah penat mhadapi kata2 hina kalian buat sy. Seolah sy ini terlalu keji di mata kalian sdgkan sy hny mdiam di tempat sy. Setiap yg menaniayai sy pasti akan dapat balasan drNya. Bukan sy meminta...tp Allah akan mbalas...
Pandang la dgn senget2 mata kamu itu! Semoga kamu bahagia. Dan sy akan teruskn kehidupan sebegini. Andai jodoh kami ada sbg kawan teman dan sahabat....kami akan terus bersama. Untuk jodoh yg lebih dari itu...biarlah semuanya dengan ketentuan Allah. Sy tidak meminta krn sy tlh meminta sbl ini lagi. Tapi bukan rezki sy. Berlaku @ tidak jodoh itu...kamu semua tlh mjatuhkan hukum pada sy tnpa diadili! TERIMA KASIH UNTUK ITU.....semoga kalian bahagia memandangkan sy dgn pandangan yg hina dan menganggap sy adalah penyebabnya.
p/s : Rasa ingin bawa diri ini terbang jauh! Tapi sampai bila kita perlu lari dr masalah. Bl dia ckp "sy perlu kuat...kita perlu kuat...bl semua selesai pun org akan ttp ckp. bkn ari ni sj mrk ckp ttg sy...setahun dulu pun. kuatlah". Sy diam. Jadi biarlah mereka kata! Cuma hati sy terusik, tersentuh mlh seakan sarat dgn beban ini. Tidak cukup2 mrk mhukum sy....sedangkan bukan kesilapan sy pun!!
